Perfil de usuario

Fai case 100 anos un fulano tamén dixo o de crear unha nova orde. Actualmente temos un fulano que di o mesmo, de cando en vez sale algún así, o problema é cando ese fulano de turno pode financiar a «transición á nova orde».

Isto foi o que me fixo ler o libro, entender e coñecer como era o mundo de antes, o mundo da seguridade onde se criou o señor Zweig. A seguridade de el e os que eran como el, claro. (Aquí estou sendo un pouco inxusto co autor, pois a Seguridade á que se refire é a unha estabilidade política e económica que proporcionaba un marco de relacións coñecido e predecible, o que permitía a ricos e pobres actuar en consecuencia).

Así, por unha parte, satisfixen a curiosidade, e agora entendo mellor a transición política (revolución!) de Centro Europa, de como os Imperios e actores políticos interactuaban e de que xeito todo se veu abaixo por aparentes minucias cando en realidade eran moitas as partes que buscaban unha excusa para facer voar a estructura política, social e económica. Ella sóla se murió y entre todos la mataron.

O personaxe (Zweig) pertence a un extracto social privilexiado desde o que foi testemuño de moitos deses grandes acontecementos grazas ás súas relacións personais, froito da súa orixe (burgués, familia acaudalada, xudeo) en Viena (capital imperial).

Debido a Zweig sentínme un pouco alonxado do seu relato, non empatizaba con el. Si, tivo «problemas», pero sempre estaba coa sensación de estalo a escoitar desde esa posición de privilexio con millóns de persoas sufrindo moito máis que el e apenas mencionadas.

Dito isto, que así sentía, non poño en dúbida a súa posición ética durante a súa vida, renegando non só do belicismo e de patrias de xeito público. A veces creo que se auto-xustifica en demasía, pero como ben di (e comparto) «non teño carácter de heroe ou mártir». Non é cita literal.

Case me senta mal escribir o anterior, o que pretendo e darlle contexto ao personaxe, pois el é o protagonista do relato, unha especie de ollada sobre o tempo que lle tocou vivir vista desde os sucesos que marcaron a súa historia.

Son moi ilustrativas as partes onde describe o xeito de comportarse e as tácticas políticas dos movementos fascistas e nazis, o xeito en que naceron e pregúntase, de xeito retórico, quen podía estar financiando todo aquelo, quen podía permitirse gastar cartos dese xeito. Follow the money.

Cen anos despois seguimos repetindo os mesmos erros e patróns de comportamento. Acabaremos igual?

supoño que hoxe en día unha persoa con esta ansia intelectual e MOITOS cartos podería levar a vida que tivo este home. Non coñezo a ninguén así (tanto pola ansia como polos cartos), pero creo que atopar alguén con esas gañas de facerse coa esencia do arte en todas as súas formas é máis difícil que atopar un millonario/a. Sobre todo á súa idade. Eran outro tipo de sociedade, con diferentes estímulos (tal como acredita). A verdade, cóstame imaxinar a alguén así, que seguro que hoxe en día tamén hai, indo de capital a capital europea conversando e deixándose atrapar pola intelectualidade da época. Que si unha lectura na casa do Yeats, que si co Rodin en bata traballando no seu taller... Paréceme todo invención, unha fantasía do autor, pero xa digo, eran outros tempos e así podía permitirse vivir. Despois xa virán as ~~hostias~~, supoño. Interesante como describe o mundo da seguridade no que naceu (e se aproveitou del). Xa describiu os roles sociais e o tipo de educación que sufriu. Tamén esbozou algúns elementos (loita de clases e proto-nacis) que posteriormente darían un xiro á Historia.