Doulle 4⭐ non porque sea unha marabilla ✨ se non por non estar escrito de xeito pretencioso nin recrearse en si mesmo. Conta unha historia simple en aparencia, na que a autora vai soltando en pílulas do marco moral que rexe a vida do protagonista secundario. A quen coñecemos realmente é a Cordelia. Aral Vorkosigan pareceume un muñeco de plástico.

Isto do honor, en relación ás guerras, só pasa nas novelas. Na realidade non existen eses dilemas a non ser que a suprioridade sexa abrumadora e certo pudor (vergoña?, a moral que reine) se apodere da sociedade que financia a guerra.