User Profile

a novela comeza cunha historia de Romeo e Xulieta e pronto deriva á traxedia esa escrita na Grecia antiga onde as mulleres, viúvas e orfas da guerra, teñen que ir tirando como poden e sobrevivir. Debería buscar a referencia. Meh, abonda saber que está tó inventao.

Ben, non é pouco todo iso, no contexto das dúas Guerras Mundiais do século XX.

Non me atrapou, pero si recoñezo que probablemente a perspectiva feminina foi un aporte importante no contexto da época. Na propia novela, neste sentido, pon o foco nos avances da consideración da propia muller na sociedade e os seus dereitos como persoa que aconteceron despois da Gran Guerra. Modestos, pero suficientes como para ser parte do argumento.

Describe polo miúdo o propio corsé que cinguía as relacións sociais e económicas, cos roles intrafamiliares e laborais perfectamente delimitados.

A novela publicouse inicialmente por capítulos nun xornal (revista?), e temos uns cliff hanger de manual que se salvan igual que nas teleseries hoxe en día: premendo en «Siguiente Episodio ▶️»

É terrible todo, claro. E máis terrible pensando que pensaban que non ían volver sufrir outra guerra igual (ou peor).

As relacións persoais están edulcoradas, idealizadas, pero creo, na miña opinión, son unha mensaxe de esperanza que quere mandarnos a autora nun mundo que se autodestrúe. Mañán volverá a saír o sol.

Déixase ler, non me mal interpretes.

Desculpa a brincadeira. Non é longo, é un libriño pequeno que chama a prestar atención, a deixarse sorprender e nunca deixar de aprender. Doulle 5⭐️ porque esa chamada abonda, como facía Trecet.

Un par de citas:

Se tivese cuña cunha fada [...] pediríalle que escollese de agasallo para cada unha delas [das crianzas] un sentido do abraio tan indestrutible que lles durase toda a vida, como un antídoto infalible contra o aborrecemento e o desencanto que han vir cos anos, contra a preocupación estéril por cousas que son artificiais, contra a alienación das orixes da nosa fortaleza.

O elixir da eterna xuventude, supoño.

Hai algo infinitamente sandador nos retrousos repetidos da natureza: a seguridade de que a alborada vén despois da noite e a primavera despois do inverno.

Certezas ás que agarrarse cando veñen mal dadas.

Da edición, se algo negativo atopei, non entendín ben as láminas e fotografías que a acompañan. A impresión que quitei é que pretendían mostar ese mundo miúdo pero, na miña opinión, non o consiguen, quedan como debuxos ou figuracións abstractas. Que non sexa isto impedimento para que desfrutes do libro.

Me prestaron este libro en verano y temía, oh si temía!, seguir cayendo al pozo.

La sinopsis es correcta, es un recorrido histórico sobre lo que es Internet (aún con mayúscula, si me permites) tanto en su materialidad como luego conceptualmente. Cuenta el modo que esa infraestrutura fué «robada» (entregada) y posteriormente El Silicon Valley y El Wall Street dijeron: «pero si todo esto es campo!! y gente-haciendo-cosas por amor al arte!!». La gente hacía, hacemos, cosas por amor al arte, pero también nos ayudamos a encontrar refugio (físico y mental), damos a quién no tiene, y cuidamos a quién sufre injusticia y opresión. Y esto todavía se hace.

Cuenta el libro historias que conocía y otras de las que tenía vaga referencia. Tanto si por tu edad, o por haber llegado recientemente a estos temas, no conoces qué es internet, cómo se construyó y como nos fué robado, aquí tienes un pequeño resumen y la esperanza para recuperar aunque sólo sea un trocito.

Sin poner el peso de la responsabilidad en cada persona individual, el libro apela a agruparse y reconocerse, a saber que hay gente haciendo cosas en espacios que no pertenecen a megacorporaciones.

Se habla de política (en sentido amplio) y su intersección con la economía (una herramienta). De nacis y de como no darles «casito» (la economía de la atención, que le dicen).

Internet, las tecnologías de la computación, no son un ente aislado en la organización social y modelo económico dominante, en Internet se reproducen y/o amplifican y/o crean las dinámicas que en el mundo físico sufrimos.

Me disperso, justo lo que temía y este libro no hace aún reconociendo la magnitud de los conceptos que abarca. En si mismo me ha servido para ordenar mis recuerdos y experiencias.

No es un libro pesismista, es lo que quiero decirte.

Edito para añadir que algunos conceptos me sorprendieron, quizás por no prestar atención, como las sutilezas de la licencia MIT, que permite hacerte con el código (hacerlo privativo) cuando a posteriori te convenga (tengas una posición dominante de facto sobre el mismo). Muchos proyectos «open source» la usan. Ya me daba rabia el concepto «open source», manoseado para dar una pátina de apertura y libertad. Meh.

La IA (el concepto comercial que conocemos) ocupa mucho espacio de forma transversal en el libro, quizás por ser el último modo ideado para extraer «valor» a internet (a fecha de la publicación), pero que contiene mucho de lo aprendido por el capitalismo extractivo (de datos y recursos naturales).

Gracias por ello @teclista@lectura.social

son dez historias sobre PERSOAS que participan en eventos/actividades deportivas que «duran moitas horas/días». A dificultade física é secundaria, a dificultade son os meses/anos que leva prepararse para participar, APRENDER, sobre un mesmo e respetar a natureza (o espazo, o tempo e a un mesmo).

Lin case todas as historias, sentíndome algo máis preto dunhas que de outras. Sexa en bicicleta, navegando, correndo, nadando, camiñando,... todo está unido por un denominador común: ter un obxectivo e ir a por el. Estas persoas non acadan fama nin fortuna, «só» o recoñecemento da pequena tribu á que pertencen.

Os relatos non se centran na «fazaña física» de ter conseguido (ou non) o obxectivo, se non que se adentra en como pensan esas persoas, que as move, como cadran estas aventuras nas súas vidas de 9 a 5.

Gustáronme a historia inicial (que xa coñecía) sobre a EXPLOSIÓN de alegría que causou a persoa que chegou con menos marxe dentro do tempo de corte WSER100, literalmente tiña a pel de galiña. Lonxe estou eu dese nivel, pero estas historias sempre teñen elementos que traspasan os niveis, son sentimentos e sensacións comúns a todas as persoas.

Tamén a da nadadora en xeo (!), porque a autora aproveita nestas historias para falar de humanidade e respeto

Long-distance sports aren’t a matter of life and death. However, if they reveal the way women’s health has often been neglected by science, perhaps endurance sports are more important than they appear. In the matters of cultural conversation, long-distance sports are vitally important. Long-distance sports can reset assumptions about appearances.

o anterior referido a unha muller cuxa aparencia non cadraba co que o doutor esperaba ver e contradicía aos informes médicos (e ao BMI): que era unha put* máquina de muller.

A autora, cun CV impresionante, non conta ningunha das súas vivencias, se non que pon o foco nesas outras persoas anónimas que fan cousas impresionantes e motivan a millóns de persoas a imitalas (como a historia do Ironman). Non todas temos a capacidade física e mental, nin o desexo, para organizar a vida arredor destas actividades, pero cando animas e aplaudes non o fas en balde:

Watching amateur sport offers deliverables to those of us bearing stress and woe. There is merit in the mirth of cheering at No Hands Bridge or through Twin Lakes. Watching athletes move through aid stations can skate you off the puck of worry and ennui. There is brightness in watching a swim tracker all weekend. There is giddy hope in checking updates from the Barkley Marathons for 59 hours and 58 minutes to follow Jasmin Paris’ first female finish on the Frozen Head State Park course. The prosocial behavior of applauding the kiddos who run the ten kilometer November Turkey Trot event in our hometowns—long, long-distance when you are in elementary school—never takes more than it returns.

É un libro que podes ter aí pousado e un día les unha historia, nunha viaxe outra,... ou o día antes da túa primeira maratón.

Edito para engadir o episodio de Trail Runner Nation onde conversaban coa autora Shannon Hogan.