aka @ghose⁂
Tradutor da interface web de bookwyrm ao galego. Os libros que leo son a mellor referencia sobre min.
Hai centos de clásicos que aínda non lin!! Menuda sorte!
formerly known as ghose at bookrastinating dot com, moved here.
Este enlace se abre en una ventana emergente
Aun en bandos diferentes, Cordelia Naismith, capitana de Betana, y Aral Vorkosigan, contraen matrimonio y …
é o que sentín o 90% do tempo. Paréceme unha novela decente e respetable, digna de perder o tempo nela. Sen máis.
Non descarto, algún día, continuar lendo agora que Miles chegou a ese mundo. Isto non é «spoiler» nin nada, máis destripe que o que fai a editorial é imposible.
vin que era o libro mellor valorado en PAPERJALE . EUS e busquei se estaba dispoñible noutros idiomas. paperjale.eus/book/5057/s/minan
A da prima Concha é, sen dúbida, unha historia singular. Homes singulares na vida, se …
doume conta de que non lin nada deste home
Aun en bandos diferentes, Cordelia Naismith, capitana de Betana, y Aral Vorkosigan, contraen matrimonio y …
Pregunta seria: son Cordelia e Aral seres de luz? Non teñen un defectiño por pequeno que sexa?
...nin os elfos
Tras un pequeño apocalipsis, una comunidad de vecinos en Minneapolis se organiza para ayudarse entre …
Advertencia de contenido O sol, ademáis, funciona como metáfora.
...pero case me saltan as bágoas ao poñerme na pel desa xemte cando ao final sae o sol
Colin Smith es un joven de clase obrera que vive en un barrio de Nottingham …
Hei ler os outros relatos que compoñen o libro, pero non agora.
Colin Smith es un joven de clase obrera que vive en un barrio de Nottingham …
Manténdose fiel aos seus pricipios, o protagonista declara a loita de clases, conceptualizada mentras corre, porque correndo o que máis tes é tempo para pensar.
Afonda na diferente percepción da realidade que temos según a sorte ao nacer
Aun en bandos diferentes, Cordelia Naismith, capitana de Betana, y Aral Vorkosigan, contraen matrimonio y …
está en ebiblio
Colin Smith es un joven de clase obrera que vive en un barrio de Nottingham …
Comeza (evitei ler o prólogo) cun fulano enfadado co mundo, nun reformatorio, que sae correr cedo en xexún e di
me hace sentir mil veces mejor que cuando estoy enjaulado en ese dormitorio con otros trescientos infelices como yo
mis dieses
Cordelia Naismith, de la Fuerza Expedicionaria Betana, estaba en el lugar y el momento equivocados, …
Doulle 4⭐ non porque sea unha marabilla ✨ se non por non estar escrito de xeito pretencioso nin recrearse en si mesmo. Conta unha historia simple en aparencia, na que a autora vai soltando en pílulas do marco moral que rexe a vida do protagonista secundario. A quen coñecemos realmente é a Cordelia. Aral Vorkosigan pareceume un muñeco de plástico.
Isto do honor, en relación ás guerras, só pasa nas novelas. Na realidade non existen eses dilemas a non ser que a suprioridade sexa abrumadora e certo pudor (vergoña?, a moral que reine) se apodere da sociedade que financia a guerra.
Cordelia Naismith, de la Fuerza Expedicionaria Betana, estaba en el lugar y el momento equivocados, …
polo menos estou lendo «algo» :(
Un fascinante retrato de la infinita gama de posibilidades que se presentan a pie. Analizando …
pois pedinllo a Anna
non me da a cabeza con tanto vocabulario, incluso a gramática, debo concentrarme «demasiado» na lectura e non son quen. Vou mirar de pillalo en castelán (na biblioteca, se está)
Vivo rodeado de arboretums, de viesques, de bosques. Todos tienen algo en común: todos ellos …
prosa poética acompañada de ilustracións e composicións fotográficas que aluden aos textos.
Fáltame vocabulario para apreciar os textos como probablemente merecen, pero si logran transmitir(me) o respecto, admiración e humildade que o autor profesa ante a Natureza.
Ésta preséntase en calquera lugar, mesmo nas nosas cidades, onde facemos todo o posible para ocultala e destruír os seus ritmos. Para as que somos curtas de vista este libro pode ser unha guía que traia a Natureza omnipresente á distancia do brazo. Ou do móbil.
Con persoas, árbores, paxaros,… establece un vínculo que nos une a todas.
O libro non precisa ser lido dun xeito contínuo, podes, simplemente, deixar que un breve relato ou descrición te achegue ao sentir do autor.
Entre los muertos es una de las obras más duras y personales del polaco Stanisław …
Comeza o libro moi ben, cunha especie de descrición do nacemento da autoconsciencia, do despertar da persoa como tal, da diferenciación do seu pensamento e consciencia como individuo e a superación do instinto animal.
Continúa con historias paralelas das que coñecemos, ou dase por sobrentendido, o contexto no que se desenvolven os acontencementos.
Conflúen, ou son tanxentes, as historias e personaxes cara un final que por sabido non deixa de ser terrible, non importa cantas veces o vexas descrito, con formas e detalles diferentes.
La conciencia sumergida en el sueño experimenta una pérdida de sufrimiento igual… al peso… de la muerte… desalojado por la misma…
Ao longo da novela o autor presenta na boca dalgún personaxe reflexión que lida 80 anos despois non deixa de afondar no concepto «está tó inventao», falando da condición humana e en relación á nósa condición social e aos «instintos» dos que fala …
Comeza o libro moi ben, cunha especie de descrición do nacemento da autoconsciencia, do despertar da persoa como tal, da diferenciación do seu pensamento e consciencia como individuo e a superación do instinto animal.
Continúa con historias paralelas das que coñecemos, ou dase por sobrentendido, o contexto no que se desenvolven os acontencementos.
Conflúen, ou son tanxentes, as historias e personaxes cara un final que por sabido non deixa de ser terrible, non importa cantas veces o vexas descrito, con formas e detalles diferentes.
La conciencia sumergida en el sueño experimenta una pérdida de sufrimiento igual… al peso… de la muerte… desalojado por la misma…
Ao longo da novela o autor presenta na boca dalgún personaxe reflexión que lida 80 anos despois non deixa de afondar no concepto «está tó inventao», falando da condición humana e en relación á nósa condición social e aos «instintos» dos que fala nese despertar inicial.
Pode que, por libros e historias como esta, os libros de zombis, as películas de superheroes, e toda esa trangallada hiperviolenta non só me parezan pacotilla comparada coa realidade da nósa historia, se non que rozan a falta de respeto polo que teñen de normalización violenta, como escoitar a determinados responsables políticos, normalizando conceptos que non fai moito eran tabú.
en ese momento, [...] se dio cuenta con una claridad deslumbrante de lo lejos que se habían adentrado ya en las profundidades del horror, incluso ellos, incluso los que luchaban contra el fascismo; unos años antes nadie habría podido escuchar esas cosas sentado tranquilamente y fumándose un cigarrillo. Le pareció que aquello comportaba un repugnante y perverso triunfo del fascismo, que, si bien acabaría derrotado, dejaría tras de sí la memoria de lo que un ser humano podía hacerle a otro ser humano, y nadie, nunca, tendría derecho a callar al respecto.
Párrafo dedicado, con tristeza, al común de lo que se consideran redes sociales (en internet).
O libro en si non me entusiasmou. Creo que me costou moito distinguir e caracterizar a todos os personaxes. Formalmente creo que ten moito mérito, pois todo cadra no seu sitio e o recurso de usar a avaricia (inmobiliaria) para situar moito da trama nun bloque de pisos é inxenioso.