aka @ghose⁂
Tradutor da interface web de bookwyrm ao galego. Os libros que leo son a mellor referencia sobre min.
Hai centos de clásicos que aínda non lin!! Menuda sorte!
formerly known as ghose at bookrastinating dot com, moved here.
Este enlace se abre en una ventana emergente
¡Hecho! ghose 📚 ha leído 16 de 12 libros.
Um hino à empatia e ao que nos faz humanos, um relato a um só …
Fala mal de min, seino 😔, pero nunca lin unha novela no orixinal en portugués 🇵🇹. Levo 21 páxinas e só tiven 1 palabra que non sabía o significado, e coñecín hesitaçao, igual que en inglés hesitation, que nunca escoitei en galego pero outras son moi semellantes ao galego, podo ler de xeito fluído.
Quedei sen batería no libro 😬, e vin contarche isto.
Yeonghye é unha muller sen apenas voz que decide facerse vexetariana logo de empezar a …
Advertencia de contenido Finalmente, a voz dunha muller.
A voz da sensatez? da cordura? Estamos a observar «desde este lado»?
Quen estea libre de culpa, que tire a primeira pedra.
Yeonghye é unha muller sen apenas voz que decide facerse vexetariana logo de empezar a …
No segundo capítulo: O doloroso proceso creativo dun artista (home)
Yeonghye é unha muller sen apenas voz que decide facerse vexetariana logo de empezar a …
Ostras! Faise extraña a elección do narrador en primeira persoa. Que sexa un home non é casualidade. Creo que non captei a moralexa do relato, ou a idea que quere transmitir, mais alá da descrición dunha sociedade patriarcal onde a muller non é cidadán autodeterminado e con plenos dereitos civís. Non é pouco, pero os «soños» que describe a protagonista (coa súa voz) non sabería como encaixalos tampouco.
Estamos no ano 2041 e o Ministerio da Presidencia acaba de emitir un comunicado para …
A sinopse xa a liches, só engado que está escrito moi decentemente, sen artificios innecesarios, centrándose en manter a tensión e ansiedade que sinte a protagonista. Ten unha misión vital moi concreta e obstáculos a superar, entre eles algún trauma do pasado que aínda non puido superar.
Collen dentro temas como a saúde mental, a ecoansiedade, excepticismo magufo, homofobia, galeguidade...
Pode que ⭐⭐⭐⭐ sexa excesivo, pero se cadra é polas expectativas baixas que tiña. Non polo autor, que non lera nada, se non pola mala xeira que levo en canto a escoller lecturas.
Bo de ler e entretido.
Estamos no ano 2041 e o Ministerio da Presidencia acaba de emitir un comunicado para …
Advertencia de contenido violencia física e psicolóxica, homofobia
só quero avisar disto, nada máis.
Estamos no ano 2041 e o Ministerio da Presidencia acaba de emitir un comunicado para …
O presentador [da TVG], por outra banda, non podía disimular o seu estupor. Estaba poñendo dos nervios a Nora.
— Indolente por Alberto Mancebo (Narrativa, #1378408)
Autocrítica 🤣
Estamos no ano 2041 e o Ministerio da Presidencia acaba de emitir un comunicado para …
Bo capítulo inicial, con ritmo e creando tensión nunha escena cotián. Non, máis ben verosímil, da que podes sentirte parte. Desliza tamén pequenos detalles da vida persoal da protagonista do capítulo.
Estamos no ano 2041 e o Ministerio da Presidencia acaba de emitir un comunicado para …
escoitei falar a Alberto Mancebo na radio, porque esta tarde presenta o libro en Santiago, e vin mirar a ver se estaba a biblioteca (galiciale) e engadino aquí no Fediverso ⁂ tamén. Déronlle un premio, que tanto me vale como non me vale nada, pero a ver.
Um hino à empatia e ao que nos faz humanos, um relato a um só …
reseña de Tereixa Constenla en El País (dalle a Ctrl+Alt+R no Firefox)
Unha mañá de outono calquera no MoMA de Nova York Abril Andrade contempla «A noite …
Demasiadas páxinas (na miña opinión) para demostrar que estivo paseando por Nova Iork tomando notas. Ou dándolle ao gugle maps.
All of Earth's ocean, from the equator to the poles, is a single engine powered …
cometín o erro de tardar demasiado en poñer a miña atención no contexto que enmarca a historia. Tanto esta como os personaxes son un vehículo para expoñer a comparación entre dous modelos económicos e sociais, tanto as súas eivas como fortalezas, os compromisos que requiren para a súa adopción e as forzas históricas que os impulsaron. Non é unha proposición pesimista, se non que apela á responsabilidade individual respecto do colectivo e as decisións que este toma para o conxunto da cidadanía. Escrito hai moitas décadas, pero certos diagnósticos respecto a Terra non fixeron máis que confirmarse, así que as consecuencias tamén son previsibles (isto si que da máis repelús). Moi interesantes tamén as reflexións sobre a realidade percibida en relación a experiencias pasadas e expectativas futuras, explicadas en relación á definición do tempo (o transcurrir das cousas, a secuencialidade que lle chaman na novela). Recoñezo que me costou …
cometín o erro de tardar demasiado en poñer a miña atención no contexto que enmarca a historia. Tanto esta como os personaxes son un vehículo para expoñer a comparación entre dous modelos económicos e sociais, tanto as súas eivas como fortalezas, os compromisos que requiren para a súa adopción e as forzas históricas que os impulsaron. Non é unha proposición pesimista, se non que apela á responsabilidade individual respecto do colectivo e as decisións que este toma para o conxunto da cidadanía. Escrito hai moitas décadas, pero certos diagnósticos respecto a Terra non fixeron máis que confirmarse, así que as consecuencias tamén son previsibles (isto si que da máis repelús). Moi interesantes tamén as reflexións sobre a realidade percibida en relación a experiencias pasadas e expectativas futuras, explicadas en relación á definición do tempo (o transcurrir das cousas, a secuencialidade que lle chaman na novela). Recoñezo que me costou moito sentir entusiasmo ao ler, tiven que esforzarme, pero creo que se debe ao tipo de novelas que leo, onde «pasan cousas», e aquí os personaxes explícanse moito a si mesmos. Non é demérito, tampouco o conto como algo negativo, só describo como me sentín ao ler.
Romper una promesa es negar la realidad del pasado; y negar por tanto la esperanza en un futuro real.
falando da moralidade en relación á percepción do paso do tempo.
«esto podría haber sido un email» (con perdón). Enténdeme, paréceme unha exposición moi interesante (novelar a comparativa de dous sistemas económicos e sociais), pero abúrreme. Chegarei ao final, pero entre unhas cousas e outras (alleas ao libro), estame a costar apreciar o xeito en que esa socioloxía inflúe nas pesonalidades dos protagonistas.
