Ostras! Faise extraña a elección do narrador en primeira persoa. Que sexa un home non é casualidade. Creo que non captei a moralexa do relato, ou a idea que quere transmitir, mais alá da descrición dunha sociedade patriarcal onde a muller non é cidadán autodeterminado e con plenos dereitos civís. Non é pouco, pero os «soños» que describe a protagonista (coa súa voz) non sabería como encaixalos tampouco.