Reseñas y comentarios

Vale, é marabilla, e moi duro. Meu deus! «duro»? Non coñezo unha palabra máis axeitado? 😔 Desgarrado, ferido, doloroso,... e ao mesmo tempo tenro, agarimoso, amoroso...

As primeiras 60/70 páxinas están escritas como unha descrición moi longa, por unha terceira persoa allea, coa lupa nos detalles cotiás da vida (S. XVI), a socioeconomía e a natureza, pero igual de prolixa e coidada foi a descrición e proceso dun enamoramento.

NON é (gran) spoiler, pero todo pinta mal, imos cara o desastre, que vai collendo forma. Queda por ver se haberá táboa de salvación para alguén.

Como se chama aquela película con Gwynith Paltow e o fulano aquel ben parecido facendo de escritor famoso? Non lembro agora 🤷

Parece fácil escribir así, con palabras simples e como se fosen o devir natural do pensamento, como se todo fose anecdótico pero todo é substancia.

Fala mal de min, seino 😔, pero nunca lin unha novela no orixinal en portugués 🇵🇹. Levo 21 páxinas e só tiven 1 palabra que non sabía o significado, e coñecín hesitaçao, igual que en inglés hesitation, que nunca escoitei en galego pero outras son moi semellantes ao galego, podo ler de xeito fluído.

Quedei sen batería no libro 😬, e vin contarche isto.

No segundo capítulo: O doloroso proceso creativo dun artista (home)

Ostras! Faise extraña a elección do narrador en primeira persoa. Que sexa un home non é casualidade. Creo que non captei a moralexa do relato, ou a idea que quere transmitir, mais alá da descrición dunha sociedade patriarcal onde a muller non é cidadán autodeterminado e con plenos dereitos civís. Non é pouco, pero os «soños» que describe a protagonista (coa súa voz) non sabería como encaixalos tampouco.

A sinopse xa a liches, só engado que está escrito moi decentemente, sen artificios innecesarios, centrándose en manter a tensión e ansiedade que sinte a protagonista. Ten unha misión vital moi concreta e obstáculos a superar, entre eles algún trauma do pasado que aínda non puido superar.

Collen dentro temas como a saúde mental, a ecoansiedade, excepticismo magufo, homofobia, galeguidade...

Pode que ⭐⭐⭐⭐ sexa excesivo, pero se cadra é polas expectativas baixas que tiña. Non polo autor, que non lera nada, se non pola mala xeira que levo en canto a escoller lecturas.

Bo de ler e entretido.

Bo capítulo inicial, con ritmo e creando tensión nunha escena cotián. Non, máis ben verosímil, da que podes sentirte parte. Desliza tamén pequenos detalles da vida persoal da protagonista do capítulo.

escoitei falar a Alberto Mancebo na radio, porque esta tarde presenta o libro en Santiago, e vin mirar a ver se estaba a biblioteca (galiciale) e engadino aquí no Fediverso ⁂ tamén. Déronlle un premio, que tanto me vale como non me vale nada, pero a ver.

reseña de Tereixa Constenla en El País (dalle a Ctrl+Alt+R no Firefox)

Demasiadas páxinas (na miña opinión) para demostrar que estivo paseando por Nova Iork tomando notas. Ou dándolle ao gugle maps.

de @helenczerski@fediscience.org