Lo que hay

non foi para min houbo algunha cousa que me gustou, como o principio ou algunhas cousas do seu proceso de loito pero non conectei con moitas outras, unha das más importantes é a diferenza de clases entre ela e eu lendo sobre as súas relacións acordábame todo o tempo dunha cousa que dixo eddi circa que é que hai relacións abertas máis monógamas que relacións monógamas por outro lado, a forma de escribir empezou gustándome, pero logo se me fixo repetitiva aínda que logo vin que non ía ser o meu libro, como lle gustou tanto a tanta xente decidín seguir lendo por ver se melloraba, pero foi do revés, cada vez deume máis pereza

No sé si me ha pillado en mal momento, o si ha sido mala idea leer dos historias de amor seguidas. Uno de esos libros en los que "no pasa casi nada", casi prosa poética, con largas reflexiones, descripciones, y ocasionalmente flashbacks. Una poetisa que aprovecha un acontecimiento traumático para plasmar sus sentimientos sin métrica. Muy bueno si quieres adentrarte en una meditación sobre la idea del amor, mala idea si quieres biografía o novela.

Solo con el reposo de esta lectura tras algo de tiempo puedo darme cuenta de cuán hondo te pide entrar, te remueve y te reordena. Creo que nunca voy a querer y pensar en el amor de la misma manera.