ghose 📚 reseñó Stoner de John Williams
Somos bágoas na chuvia, que dicía o robot aquel.
4 estrellas
Para ser o relato da vida dun anodino profesor de universidade a verdade é que a lectura desta novela enganchoume. Probablemente porque está ben escrita, a miúdo cunha linguaxe clara e precisa, con esa habilidade para describir o mundo «non material», o que sinten as persoas.
Comeza a novela dun xeito simple, con frases curtas e planas, como temerosa de saír da terra como a propia historia do protagonista.
Dun xeito súpeto todo cambia, cunha cita nunha clase que o desvía do camiño previsto e leva a William Stoner a ese metamundo da Universidade.
As relacións personais e familiares fían a novela, cos avatares de calquera persoa aburrida pero que o autor saber expresar e canalizar na liña de pensamento de Stoner (case sempre en terceira persoa). Botei en falta, quizá, estar dentro da cabeza das protagonistas femeninas, preguntarlle a elas pola súa versión, pois tiven a …
Para ser o relato da vida dun anodino profesor de universidade a verdade é que a lectura desta novela enganchoume. Probablemente porque está ben escrita, a miúdo cunha linguaxe clara e precisa, con esa habilidade para describir o mundo «non material», o que sinten as persoas.
Comeza a novela dun xeito simple, con frases curtas e planas, como temerosa de saír da terra como a propia historia do protagonista.
Dun xeito súpeto todo cambia, cunha cita nunha clase que o desvía do camiño previsto e leva a William Stoner a ese metamundo da Universidade.
As relacións personais e familiares fían a novela, cos avatares de calquera persoa aburrida pero que o autor saber expresar e canalizar na liña de pensamento de Stoner (case sempre en terceira persoa). Botei en falta, quizá, estar dentro da cabeza das protagonistas femeninas, preguntarlle a elas pola súa versión, pois tiven a sensación de que era Stoner quen as interpretaba. Rara vez falaron en primeira persoa no relato.
Gustoume especialmente os últimos dous capítulos, non só polo xeito en que resolve a historia se non como describe o que só son sensacións, nin tan siquera pensamentos (sen facer spoiler, isto é o que queda de Stoner).
O autor non ten reparo en expoñer as debilidades e miserias dos personaxes, todos teñen, nin tampouco as xustifica, só as expón como elemento de xuizo para o devir da historia.
Dubidei entre poñerlle tres ou catro estrelas⭐️, porque as intrigas e política da comunidade académica non me resultaron nada interesantes. Pode que ao engadilas o autor puidese profundizar no carácter do protagonista proclive a evitar os conflitos así como na natureza política que nun amplo sentido teñen esas relacións xerárquicas.
É unha novela para ler con calma e tranquilidade de espíritu, para estar en paz coa asunción do paso do tempo, da vida.
